Spreekbeurt Kenan Albayrak

Spreekbeurt Kenan Albayrak

Kenan Albayrak (10 jaar) maakte een spreekbeurt over de Stolpert Steine, het Joodse monumentje op de Brede Hilledijk. 

Ik heb dit onderwerp gekozen omdat tegenover mijn huis tijdens de tweede oorlog een joodse familie heeft gewoond, de familie Bierschenk. Het is ter herinnering aan hun.

De Tweede Wereldoorlog

In 1933 kwam in Duitsland Adolf Hitler aan de macht. Hij was de leider van de NSDAP, die jodenhaat verspreidde. Hitler wilde van Duitsland het machtigste land van Europa maken. Eerst viel hij Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije en Polen aan, daarna Frankrijk, Belgie en ook Nederland.

Op vrijdagochtend 10 mei 1940 werd Nederland binnengevallen. Er werden veel Nederlanders wakker van het geluid van vliegtuigen, ontploffende bommen en van tanks. Duitse soldaten waren de grens over getrokken. De oorlog was begonnen. Het Nederlandse leger was veel te zwak om de Duitse aanval te kunnen afslaan. Nadat de Duitsers het centrum van Rotterdam hadden gebombardeerd, besloot het Nederlandse leger zich over te geven. Dit noemt men capituleren. De regering en de koningin waren toen al gevlucht naar Engeland.

Nederlandse mannen werden gedwongen in Duitse fabrieken te werken. Ook werden mensen opgesloten in gevangenissen en concentratiekampen. Vooral joden werden het slachtoffer. De Duitse bezetter vervoerde meer dan 100.000 joodse mannen, vrouwen en kinderen in goederentreinen vanuit Nederland naar concentratiekampen, waar de meesten werden vermoord.

In de herfst van 1944 werd het zuiden van Nederland bevrijd door geallieerde militairen, dat waren de amerikanen, canadezen en britten. Het gebied boven de grote rivieren leed eerst nog onder de hongerwinter. Door extreem voedselgebrek verzwakte de bevolking en kwamen tienduizenden mensen om. In mei 1945 was de oorlog dan echt voorbij, toen tekende de Duitse commandant de overgave en was heel Nederland bevrijd.

De Jodenvervolging

Tijdens de oorlog werden veel joden opgejaagd, oftewel vervolgd. Volgens Hitler behoren de Duitsers tot de hoge ras en de Joden tot het lage ras. Vanaf 3 mei 1942 moesten alle joden vanaf zes jaar oud in Nederland verplicht een gele zeshoekige ster dragen op hun kleding, dit is ook wel de ​Jodenster​. De Jodenster werd bijna overal in het nazirijk ingevoerd. Joden mochten niet meer overal komen, de kinderen mochten ook alleen nog naar joodse scholen en later mocht dat ook niet meer. Hitler wilde een zuiver ras. Dit betekent volgens hem dat joden, gehandicapten,homoseksuelen en zigeuners onzuiver waren. Ze werden opgepakt, afgevoerd naar concentratiekampen gingen daar vaak dood. De meeste slachtoffers vielen onder de joden. Bijna zes miljoen Joden werden tijdens de tweede wereldoorlog vermoord.

De familie Bierschenk

Op de Brede Hilledijk 161a, tegenover mijn huis, woonde tijdens de oorlog de joodse familie Bierschenk. De familie bestond uit de vader Benedictus, hij was koopman in textiel en de moeder Rika, huisvrouw en hun 10 kinderen. De kinderen waren tussen de 25 jaar en 9 jaar oud. In 1943 werden zij opgepakt door de Duitse bezetters. Eerst werd ​op 27 Januari 1943 vader Benedictus opgepakt en afgevoerd naar Westerbork. Op 10 april werden Rika en de 10 kinderen opgepakt en afgevoerd naar Westerbork.

Westerbork was een doorgangskamp, eerst werden de opgepakte mensen daarheen gebracht en van daaruit naar de concentratiekampen in oost europa.Het was een voorportaal waar vandaan 102.000 Nederlandse Joden en 245 zigeuners per trein werden gedeporteerd naar concentratiekampen in ​Duitsland,​ ​Polen​ en ​Tsjechië​.

In deze kampen is de familie Bierschenk omgekomen. Eigenlijk is er helemaal niet zoveel bekend over de familie Bierschenk en toch wilde ik deze spreekbeurt over hun houden. Omdat een overlevende van de concentratiekampen na de oorlog het volgende zei; ‘Ik heb mensen zien sterven voor mijn ogen, hun laatste woorden waren: Wees een getuige van mijn moord, vertel de wereld wat hier is gebeurd, herinner mij.’

Struikelstenen

Nu liggen er ter herinnering op de Brede Hilledijk 161a in de stoep twaalf kleine messing steentjes. Ze worden struikelstenen genoemd, afkomstig van het duitse woord Stolpersteine. ​Duitse kunstenaar Gunter Demnig begon in 1997 met het leggen van de eerste struikelstenen in Berlijn. Ze liggen nu in heel veel landen. Een struikelsteen is een betonnen steen met aan de bovenkant een messing plaatje waarin de naam, geboorte- en overlijdensdatum en de plaats van overlijden staat. Deze wordt geplaatst in de stoep voor het vroegere woonhuis van de slachtoffers. Zo geeft de kunstenaar ieder slachtoffer een eigen monument.

Zijn motto is: 'EEN MENS IS PAS VERGETEN ALS ZIJN OF HAAR NAAM VERGETEN IS'.
Er zijn nog geen reacties

Plaats een reactie